Μετά από 30 χρόνια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τη γένηση περίπου 2.5 εκατομυρίων παιδιών παγκοσμίως, θεωρείται αρκετά μεγάλη η εμπειρία των ειδικών σχετικά με την επίδραση των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στον οργανισμό της γυναίκας.
Η ατεκνία και η υπογονιμότητα αποτελούν παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου ακόμη και σε γυναίκες που ουδέποτε έλαβαν θεραπεία.
Πολλές μελέτες έχουν διερευνήσει την πιθανότητα συσχέτισης μεταξύ φαρμάκων υπογονιμότητας και καρκινογένεσης.
•Σχετικά με τον καρκίνο των ωοθηκών η υπογονιμότητα (άνευ θεραπείας) αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισής του κατά 1,5 εως 2 φορές σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Πιθανολογείται ότι η εγκυμοσύνη κια ο θηλασμός δρούν «προστατευτικά» προς τις ωοθήκες μέσω της αναστολής της ωορρηξίας κατά τη διάρκειά τους. Τα φάρμακα που χορηγούνται για τη θεραπεία της υπογονιμότητας δεν έχουν συνδεθέι με αύξηση της πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών.
•Η θεραπεία της υπογονιμότητας δεν σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου για καρκίνου του μαστού. Πιθανώς μόνο γυναίκες που λάμβαναν προηγούμενη γενιά σκευασμάτων για πάνω από 6 κύκλους θεραπείασ να εμφάνισαν πιθανότητα καρκίνου φορές μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες γυναίκες. Ίσως ο κίνδυνος να είναι σχετικά αυξημένος σε γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό. Επιπλέον, πιθανολογείται η «επιτάχυνση» της εκδήλωσης καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που έχουν αδιάγνωστο καρκίνο μαστού αρχικού σταδίου κατά την έναρξη της θεραπείας.
Συνεπώς, συνιστάται διεξοδική εξέταση μαστού (κλινική εξέταση, μαστογραφία , υπέρηχος μαστού, παραπομπή σε εξειδικευμένο ιατρό κλπ), στις γυναίκες που πρόκειται να υποβληθούν σε ορμονοθεραπεία.
•Σε πολλαπλές μελέτες βρέθηκε ότι η θεραπεία υπογονιμότητας δε συνδέεται με αυξημένη εμφάνιση καρκίνου του ενδομητρίου. Αντίθετα, η ιδιοπαθής (ανεξήγητη) υπογονιμότητα ενοχοποιήθηκε ώς ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για ανάπτυξη κατκίνου ενδομητρίου. |
